χόλος

χόλ-ος, ὁ, rarely in physical sense (= later χολή),

A gall, bile,

χόλῳ ἄρα σ' ἔτρεφε μήτηρ Il.16.203

.

II generally, metaph., gall, bitter anger, wrath,

οὐκ Ἀχιλῆϊ χ. φρεσίν Il.2.241

;

φρενῶν χ. E.Med.1266

(lyr.);

χ. καὶ μῆνις Il.15.122

;

χ. λάβε τινά 1.387

, etc.;

χ. ἔδυ τινά 9.553

;

χ. δάμασσέ τινα 18.119

;

χ. ᾕρει τινά 4.23

;

χ. ἔμπεσε θυμῷ 9.436

, etc.; χ. ἔχει θυμόν ib.675; ὅτε χ. ἵκοι τινά ib.525; οἰδάνεται κραδίη χόλῳ ib.646; χόλον πέσσειν, καταπέσσειν (v. sub vocc.); σβέσσαι χ. ib.678;

παῦσαι 1.192

, etc.;

ἐᾶν 9.260

;

μεθέμεν 1.283

;

ἐξακέσασθαι 4.36

, Od.3.145;

ἐκ χόλου μεταστρέψαι ἦτορ Il.10.107

; χόλοιο μεταλήγειν (v. sub voc.);

λήγειν Hes.Th.221

; χόλου παύθη ib.533;

ἐκ δὲ χόλω τῶδε λαθοίμεθα Alc.Supp.23.9

;

λωφῆσαι A.Pr.378

;

πόσει πάρες χόλον E.IA1609

; opp.

ἐν θυμῷ βάλλεσθαί τινι χόλον Il.14.50

;

χ. ἔνθεο θυμῷ 6.326

;

χ. ἐνέχειν τινί Hdt.1.118

, 6.119, 8.27;

ἔχειν τινί E.Hec.1118

;

ὄρσαι Pi.P.11.23

;

κινεῖν E.Med.99

(anap.);

Τυφὼς ἐξαναζέσει χ. A.Pr.372

; χόλου ἄρξασθαι ib.201: c. gen. subj., a person's rage, χ. Ἥρης, Ἀθηναίης, Il.18.119 (v. supr.), Od.3.145 (v. supr.): also c. gen. obj., anger towards or because of a person, Il.6.335, 15.138; or anger for, because of a thing,

τίνος χόλον κατ' αὐτῶν ἐγκαλῶν ἐλήλυθας; S.Ph.328

;

ὧν ἔχων χ. Id.Tr.269

: also ὄφρα

ἑ . . χόλου . . ἀθανάτοις παύσειεν h.Cer.350

, cf. 410, E.HF840.

2 bitterness,

ἔριδος χ. Sol.4.39

.

3 cause of anger, AP11.381 (Pall.) —In Prose used only by Hdt. and late writers, as Luc.Am.2. (On the Root, v. χολή.)